2012 Oktober Ramen en Deuren

De ramen en de pui voor de kelder zijn al weken geleden besteld bij een grote producent van ramen in België. Omdat we hier niet rechtstreeks konden bestellen, moest dit bij een bedrijf in de buurt gebeuren. Bij een bezoek aan het bedrijf hebben we besproken dat de ramen in de Eifel moesten worden afgeleverd, daar de Eifel dichter bij de fabriek ligt dan Den Haag zou dit geen probleem zijn.

Donderdag 4 oktober zouden de ramen worden afgeleverd. Maar niet in Kopscheid maar bij Rotterdam. Transport naar de Eifel kost nog even € 300 extra. Met de pest in, bespraken we dit met onze oudste vrienden, Jan en Els Stuip. Jan had een oplossing met een aanhangwagen en bood gelijk zijn hulp aan bij het plaatsen van de ramen. Een geweldige oplossing en nog gezellig ook.
Vrijdagmorgen met de aanhangwagen de ramen en deuren opgeladen bij de leverancier in de stortregen en met windkracht 9!! Dat beloofde nog wat voor de rit.

Om 12uur vertrokken en tot de omgeving van Spa verliep de reis voorspoedig, ondanks het slechte weer. Bij Spa was echter een wegafsluiting met een file tot gevolg. Helaas was de file bergop en daar had ons busje zoveel moeite mee dat we getrakteerd werden op een kokende motor.
Na veel vertraging en radiateur vullen met flesjes water, toch heelhuids in Kopscheid aangekomen. We slapen in Landhaus Theis, de vakantiewoningen van de buren.

De bouw van de garage is ondanks het slechte weer lekker opgeschoten. Op het storten van de garagevloer na is het werk gereed. Wij willen graag dat de garagevloer gevlinderd wordt, waarmee het beton zeer slijtvast wordt. Door het aanhoudend slechte weer kan dit helaas niet worden uitgevoerd.

Het te huren vakantiehuis van de buren heeft 2 etages. Beneden zitkamer, keuken en badkamer. Op de verdieping 2 slaapkamers. Voor het eerst konden wij kijken hoe de buren nu tegen onze bouwactiviteiten aankeken. Door de struiken en bomen tussen ons huis en dat van de buren is er nog maar weinig te zien van ons huis. Dat zal wel veranderen als ons huis de kelder gaat ontstijgen. Maar juist met de struiken en bomen blijft het zicht beperkt en dat willen we graag voor de toekomst zo houden. Misschien zelfs wat struiken planten die ook in de winter groen


 blijven.
Met z'n allen in een huis is natuurlijk erg gezellig, alleen het electrische koken blijft een puzzel als je het niet gewend bent. Gellukig werd ook dit probleem opgelost en waren er gekookte en gebakken eieren bij het ontbijt.

Zaterdag begonnen met de ramen van de kelder. We moesten er gelijk aan denken dat we al bijna 35 jaar geleden ons eerste huis in de Esdoornstraat in Den Haag gekocht hadden. Ook dit huis werd stevig opgeknapt en ook toen kwam Jan al helpen met de ramen. Op deze foto maakt Jan nieuwe openslaande ramen in de achtergevel. Grappig om te zien dat zowel Jan als ik niets zijn veranderd in al die jaren. Oke, misschien een rimpeltje er bij, wat haartjes er af en soms een enkel grammetje gewicht er bij, maar verder echt helemaal niets veranderd. Samen klussen gaat ook nog steeds goed en met name de grappen en de grollen zijn nog als vanouds.

De ramen in de kelder zijn van meranti gemaakt en hebben vanuit de fabriek een eerste verflaag gekregen opdat ze al direct beschermd zijn tegen weersinvloeden. Met de regen onderweg en op zaterdag geen overbodige luxe.
Er zijn 2 grote ramen van 110 x 110 cm voor de slaapkamer en de bijkeuken en een raam van 60 x 60 cm voor de badkamer.
Verder is er een pui met 2 openslaande deuren voor de grote ruimte in de kelder van 270 x 250 cm.

Het uitzicht uit de ramen is erg leuk, maar helaas dadelijk niet meer te bewonderen. Een kenmerk van een kelder is, dat deze ondergronds is. Bijna alle buitenmuren van onze kelder zijn dadelijk ook ondergronds. Voor de ramen komen lichtschachten afgedekt met roosters. Daglicht en frisse lucht hebben vrije toegang tot de kelder, maar helaas is er geen uitzicht meer. Maar altijd nog beter dan een kelder zonder ramen om wat frisse lucht binnen te laten. Het uitzicht wordt ruimschoots gecompenseerd door het uitzicht vanuit de grote pui en natuurlijk door de vele ramen boven op de begane grond en de etage.

Vanwege haar slechte rug kon Els, geheel tegen haar zin, niet veel meehelpen met het zware werk in de kelder. Maar door het zorgen voor de catering met de benodigde hapjes en drankjes werd een meer dan welkome bijdrage geleverd. Tussendoor had zij nog even tijd om lekker met een electronisch boek op een bankje van het uitzicht te genieten.

Hier wordt het kozijn van het grote raam gemonteerd en geplaatst. De deuren zijn er even uitgehaald en Marjon mag even helpen met vasthouden. De kozijnen worden met speciale schroeven aan de muren vastgezet. Deze schroeven worden zonder pluggen direct in de stenen geschroefd, hetgeen met deze stenen zonder meer kan. Bij het plaatsen van de grote pui moesten we er natuurlijk ook rekening mee houden dat de vloer nog ruim 8 cm omhoog komt door de vloer-

verwarming en luchtbehandeling.
Doordat alleen het trapgat van het dak was afgedekt, liep er op veel plaatsen lekwater de kelder in. Alle vloeren van elke ruimte waren bedekt met water, op sommige plaatsen bijna 2 cm diep. Eigenlijk de enige manier om dit water te verwijderen was door het op te zuigen en dan de alleszuiger buiten te legen. Marjon heeft heel wat emmers water opgezogen en leeggegooid.
Om de kelder nu wel droog te krijgen hadden we een afdekzeil gekocht.

Dit dekzeil meet 10 x 15 meter, eigenlijk nog net iets te klein maar de volgende maat was 20 x 20 meter en dat was veel te groot. Omdat we rekening moeten houden met sneeuw-

val hebben we boven het trapgat een dak gemaakt van platen. Voor de uitbouw hebben we een tweede veel kleiner dekzeil gekocht, dat we vastplakken aan het grote zeil. Op de foto probeert marjon het meeste water van het dekzeil te halen waar geplakt moet worden. De zeilen zijn vastgezet met tuidraden, op de foto's zie je deze hier en daar zitten. Ondertussen was Jan verder gegaan met het plaatsen van de ruiten van 3-laags glas in de kozijnen. Dat geeft gelijk een heel ander zicht op kozijn en kelder.

 

Na het definitief stellen van de kozijnen met wiggen worden de ramen extra vast gezet met PUR-schuim. Dit schuim wat na aanbrengen nog verder opschuimt, plakt zowel aan de stenenmuren als aan het kozijn en wordt na drogen een hele vaste goed isolerende massa. Al een uur na aanbrengen voel je dat de ramen muurvast zitten. Na volledig uitharden kunnen de wiggen worden verwijderd en kan het overtollige schuim worden afgesneden.

Met wat huisvlijt op de Mezenlaan zijn ook de 4 benodigde binnendeuren gemaakt.
De deuren zijn in de beits gezet en als proef in de gedachte kleur voor het hele huis. Deze tint bevalt ons goed en nu alleen nog even discussieren over de kleur van de deuren. Jan heeft de deuren in zijn bus meegenomen en eerlijk gezegd zijn wij blij dat ze weg zijn van de Mezenlaan, want daar waren ze wel een enorme sta in de weg.

Op zondag zijn alle buitenkozijnen geplaatst en is het glas gemonteerd in de ramen, deuren en kozijnen. Alle kozijnen zijn afgeschuimd met PUR. Uit de hele kelder is het water van de vloer verwijderd en doordat zondag de zon schijnt, zie je dat op veel plaatsen de vloer al begint te drogen. Op de foto's is duidelijk te zien dat de muren echt drijfnat zijn, dus het zal nog wel even duren voordat de kelder echt droog is. Hopelijk houdt het dekzeil zich goed en hebben we ook bij sneeuw etc. een droge kelder.

We proberen natuurlijk zo snel mogelijk nieuwe foto's op het blog te plaatsen, omdat we het zelf leuk vinden en ook regelmatig van anderen horen dat ze het leuk vinden. Een nadeel is dan wel, dat als je foto's van anderen krijgt je je blog al bijgewerkt hebt voor dat stukje. Maar als we het zo zeggen, dan ontmoedigen we iedereen om ooit nog een foto te maken of op te sturen en dat willen we zeker niet. Foto's van anderen zijn juist zo leuk,

omdat die naar hele andere dingen kijken als wij en ook zaken zien die ons allang niet meer opvallen. Dus wij hebben graag foto's en probeer ze zo snel mogelijk toe te sturen.
Deze foto's zijn van Jan en Els. Op de foto boven duidelijk een werkbespreking voordat er begonnen gaat worden. Ook nog leuk de vakantiewoning van de buren te zien.
Op de foto hiernaast, typisch iets wat ons al niet meer opviel, de grote hoeveelheid

water in de kelder. In alle ruimten lag water, ondanks het betonnen dak. Als het regende, blies de wind het water door alle openingen en sparingen in het kelderdak en op sommige plaatsen liep het echt met stralen naar binnen.
Ook de modder rond het huis tart elke beschrijving. Op sommige stukken zak je echt tot je enkels in de bagger en mah je blij zijn als je je schoen of laars lostrekt.
Een loopplank naar een stuk met gras is dan wel heel prettig. Helaas zijn deze planken

van de aannemer en waren ze het volgende weekend niet meer aanwezig op de bouwplaats. Moddertrappen voor gevorderden dus.
Voordat we het grote zeil op het kelderdak konden leggen, moesten hier nog wel wat materialen worden verwijderd. Hier zijn wij bezig om de voorraad hout van de aannemer van het dak te halen. Rechts komt het donkere weer er al aan.

Marjon is hier bezig met het kleinere zeil vast te maken aan het grote. Dat is niet bijzonder, want daar hadden we het al eerder over gehad. Wat wel heel leuk om te zien op deze foto is, dat de gehele zijkant van de kelder nog bloot ligt. En dat is nu wel even anders, maar dan lopen we voorruit op het volgende werkbezoek.

 

Donderdag 11 September 2012, terug in Kopscheid, via Brussel.

 

Bij terugkomst in Kopscheid natuurlijk als eerste naar de vorderingen gekeken. De garagevloer was gestort en gevlinderd. het plastic durfde we er niet af te halen, maar nieuwsgierig naar hoe het beton er uitzag waren we natuurlijk wel.

Donderdag waren we via Brussel gereden om onderweg een grote rol noppenplastic op te halen. Deze rol hebben we nodig voor onze ventilatie door de vloer. Tussen de noppen blazen we lucht onder de vloer- verwarming de kamer in, maar hier komen we later in detail op terug.
Vrijdagmorgen was de kraan weer volop aanwezig. Nu werd de grond teruggeplaatst die al die tijd voor in de tuin had gelegen. Weer zo'n spannend moment waarin veel veranderd en nu zijn definitieve vorm gaat

bereiken. Aan de weidekant van ons huis komt een terras van 4 tot 5 meter diep. Op deze foto is het al bijna helemaal aangevuld tot de goede hoogte en breedte.
Omdat het telkens hard regent is het onmogelijk om de grond aan te trillen. Door de regen verandert het dan direct in een grote massa blubber, waar je niets meer mee kan (behalve je schoenen in verliezen). Omdat het niet getrild wordt zal deze heuvel voorlopig nog blijven inzakken en dat kan wel 3 jaar duren en 40cm zijn.

We wilden rond het huis eerst met natuursteen of iets dergelijks bestraten, maar dat lijkt nu geen verstandig plan. Of we moeten nog minstens 3 jaar wachten en al die tijd tegen deze modderberg aankijken en alles de hele dag vuil lopen. Het alternatieve plan is houten steigerdelen, net zo als de vlonder op de Mezenlaan, maar dan ietsje groter. Eigenlijk een nog leuker idee als steen.
Op de foto links is goed de bagger voor het huis te zien. Helaas waren de loopplanken

weg, zo als mooi op deze foto is te zien. Is de kelder eindelijk droog en dat was ie echt, lopen we hem nu vol met modder. Weer van de regen in de drup. En dat laatste bleek ook letterlijk, want aan de onderkant van het zeil verzameld zich condens. Dat condens komt natuurlijk van het vele bouwvocht in de kelder en als het regent, dan koelt het zeil extra af en wordt de condens zo veel dat het in de kelder op een paar plaatsen drupt. Gelukkig hebben we emmers gekocht.

Op de foto boven is te zien dat we ook de deuren gemonteerd hebben. Een karweitje wat we vorig weekend niet durfden omdat het PURschuim nog te vers was. Het eerste karweitje van het weekend is al weer geklaard. Vervolgens de WC gemonteerd. Nu de aannemer bijna klaar is, neemt hij vast ook zijn toilet mee. Nou is daar niet veel aan te missen, maar zonder is ook niet alles. De toilet werkt, hij moet alleen nog even met emmers water gespoeld worden. Het blijft nog even kamperen.

De derde klus voor dit weekend is het afstucen van de buitenzijde van de ramen. Zodra dit gebeurd is, kan de aannemer de lichtschachten plaatsen en kan ook hier de grond worden aangevuld. Even een zak Mauer und Putzmortel gehaald en..... bijna mijn spieren verrekt. De zakken zijn nog steeds 40 kilo en daar had ik niet opgerekend toen ik hem van de vorklift pakte. Het ging goed, maar wel het hele weekend een pijnlijke arm. Net toen we 2 ramen klaar hadden begon het hard te

regenen. Zorgelijk keek ik naar buiten hoe de regen mijn zo zorgvuldig aangebrachte laag wegspoelde. Echt balen, maar gelukkig viel de schade de volgende dag mee. Het derde raam hebben we niet meer kunnen doen door de regen
De volgende dag verder met een nieuwe klus, het plaatsen van de binnendeuren.
Als de sparingen in de muren goed zijn, is dat zo gepiept. De eerste deur paste keurig en was inderdaad redelijk snel geplaatst. De tweede deur ging ook redelijk, hier

moest een beetje gehakt worden omdat de sparing wat scheef liep. Op de foto boven, zie je ook de grote zwarte rol liggen die we in Belgie hebben gekocht.
Ondertussen hadden we trouwens ook al wat andere zaken verhuisd naar de kelder. We hebben niet alleen een kacheltje meegenomen, maar ook 2 stoelen uit de caravan. Ook hebben we een waterkoker gekocht, zodat we hier lekker koffie en thee kunnen maken. Weer net kamperen, maar ook weer een verbetering.

Bij de derde deur moest flink gehakt worden. De sparing was te smal. Gelukkig hadden de betonstenen een soort groeven aan de zijkant waarmee ze in elkaar passen. Dat was iets eenvoudiger afhakken als een complete steen, maar toch..
Ook deze deur is geplaatst, maar de laatste zijn we niet meer aan toe gekomen, dat is voor de volgende keer.
O ja, bijna vergeten, maar als eerste van dit weekend is ook de watermeter definitief geplaatst.

Op 22 oktober weer terug bij onze kelder. Wel een lange tocht omdat de tunnel bij Dordrecht was afgesloten. Maar zo als een oud spreekwoord zegt "beter achteraan in de file, als helemaal vooraan".
Vandaag begonnen met het leggen van de dikke buizen van rond 250mm voor de luchtverversing. Door deze buizen wordt dadelijk lucht aangezogen voor de ventilatie. Omdat de grondtemperatuur altijd rond de 11graden is, is in de winter deze lucht relatief warm en in de zomer

relatief koel. Voorwaarde is dan wel dat de buis lang genoeg is, opdat de lucht de gelegenheid krijgt de temperatuur op te nemen. We hebben ongeveer 30 meter buis ingegraven, dus dat moet wel genoeg zijn.
De buis wordt later aangesloten op een warmtewisselaar om het rendement verder te verhogen.
De buis ligt op afschot naar de weide achter ons huis, waardoor eventueel condenswater van het huis wegloopt in een aangelegde grindput.

Nadat de buizen gelegd waren, werd door de aannemer verder gegaan met het grondwerk rond het huis. Hier kon ik niet veel bij helpen, omdat de graafmachine vooral het werk moet doen.
Ik kon ondertussen vast de ramen aan de buitenkant schilderen. Te beginnen met de ramen van de bad- en slaapkamer. Deze worden later voorzien van een lichtschacht en dan kan je alleen nog van binnenuit schilderen. Nu doen scheelt dadelijk een

hoop moeilijk werk om een hoekje. Op de foto hierboven is goed te zien dat het stucwerk rond het raam wit is geverfd en het raam zelf in de grijze kleur die al het houtwerk krijgt.
Nadat met de kraan de net gegraven geul voor de grote buizen was aangevuld, werd verder gegeaan met het aanvullen van de grond rond het huis. Dit betekende dat de bergen voor het huis eindelijk werden afgegraven. Met deze grond werd eerst het terras aan de voorkant afgemaakt en

werd verdergegaan met het terras aan de zijkant.
Ondertussen zijn ook 2 vrachtwagens gebroken steen gehaald uit de nabije steengroeve. Op de foto boven zijn rechts de 2 bergjes steenslag te zien. De steenslag is voor een pad van de straat naar de kelder. Nadat een pad op afschot gegraven is van de kelder naar de weide, werd hier een vlies opgelegd. Door het pad op afschot te graven, moet regenwater vanzelf weglopen in de richting van de wei. Volgens

de computertekeningen moest dit precies uitkomen bij het eind van het terras en dat bleek in de praktijk gelukkig te kloppen.
Het vlies is er om te zorgen dat de steenslag niet in de bodem zakt en dat modder niet omhoog kan komen tussen de stenen. Eerst een laag grove stenen en dan afdekken met fijn gebroken steenslag.
We kunnen nu eindelijk zonder modderschoenen in- en uit de kelder lopen.
Jammer dat we nu niet helemaal rond kwamen, maar dan is er de volgende keer ook wat te doen. In november weer verder.