2013 Maart Vloer en afbouw

Vorige maand zijn we begonnen met de vloerverwarming en zijn de slaapkamer, badkamer en de opslagruimte voorzien van vloerverwarming en een zandcementvloer. Aan het eind van de maand is de zandcementvloer voldoende gedroogd om hier op te lopen en kunnen we verder. Maar omdat de vloer nog niet echt belast kan worden eerst maar een muurtje stucen.
Buiten ligt nog een laag sneeuw, maar de temperatuur loopt langzaam op en de dooi begint duidelijk terrein te winnen.

De volgende klus is het treffen van voorbereidingen om met de vloer-verwarming verder te kunnen gaan. Eerst stroken zagen van de rol noppenfolie. De stroken moeten dezelfde breedte krijgen als de tempexplaten. Met de cirkelzaag en de geleiders is het redelijk eenvoudig om mooie stroken van de juiste breedte te zagen. Vervolgens kunnen we de inblaasopening in de grote ruimte plaatsen. Deze past mooi voor het vaste deel van het raamkozijn.

Voor dat we verder kunnen moeten we echter eerst alles verhuizen. Om in de andere ruimten vloerverwarming en zand cementvloer te kunnen leggen, zijn deze ruimten helemaal leeg gehaald. Nu zijn echter de andere ruimten aan de beurt en mogen we alles weer terug zetten. De nieuwe zandcementvloer heeft echter nog niet de volledige sterkte en moet nog flink drogen. De stellingen geven dan ook te veel lokale druk en kunnen we dus niet gebruiken. De planken van de stellingen 

kunnen we echter goed gebruiken om dat er een rand is waardoor deze vrij van de grond liggen. Alles uitspreiden op de planken van de stellingen op de vloer. De apparaten op kleine plankjes gezet om de krachten op de vloer wat te spreiden. Buiten begint de temperatuur steeds meer te stijgen en we kunnen voor het eerst de deuren openzetten omdat het buiten warmer dan binnen is. Al snel worden we naar buiten gelokt door het geluid van zwermen vogels. De terugkeer van ganzen en ooievaars is duidelijk begonnen want

achterelkaar komen grote zwermen in V-vorm overvliegen. Onder luid gegak vliegen de ganzen achterelkaar door, terwijl de ooievaars telkens op zoek gaan naar termiek om te stijgen en dan verder te zweefvliegen. Met het zonnetje erbij een prachtig gezicht om naar te kijken en een duidelijke voorbode van een aankomende lente. Bij het verder werken aan de vloerverwarming krijgt Lex helaas heel erg veel last van zijn rug. Zo erg dat hij het werken op de grond voorlopig zo veel mogelijk moet vermijden. Marjon neemt

het leggen van de vloerverwarming echter over alsof ze nooit anders gedaan heeft. Het werk kan dan ook gewoon doorgaan. Na de grote ruimte met 3 groepen alleen nog de HWR met 1 groep en de eerste vloer is klaar, nog 2 te gaan (maar gelukkig nu nog even niet). Oh ja, al weer bijna vergeten, maar voor dat we uberhaupt (lekker zo'n germanisme tussendoor) met de nieuwe groepen van de vloerverwarming konden beginnen, moesten eerst de leidingen van de andere ruimten netjes over de staalmatten naar de verdeler worden

geleid. Een klus die ook een hele dag in beslag nam. Na dat de eerste groep in de grote ruimte was gelegd, konden we inschatten hoe lang het nog zou duren voordat we klaar waren en er weer een zandcementvloer gelegd kon worden. Gebeld en het bedrijf kon nog deze week vrijdag (inmiddels 8 maart). Om 8 uur smorgens waren de heren weer present met 6 man sterk, of anders gezegd en niet minder waar, 6 sterke mannen. Dit keer geen last van bevroren zand, de laatste dagen heerlijk weer met temperaturen

tot een graad of 14. Heerlijk warm na de vele weken vorst. Net als de vorige keer gaan de heren direct aan het werk. Terwijl een paar mannen de vrachtwagen afladen en de mengmachine installeren zijn anderen bezig met de voorbereidingen in de kelder. Het benodigde gereedschap klaar zetten, drempelplaten aanbrengen, en niet te vergeten hoogtelijnen uitzetten waar dadelijk vanuit gemeten wordt etc. Terwijl binnen nog volop wordt gewerkt aan het uitzetten van de juiste hoogte, worden de eerste kruiwagens al gelost.

2 man rijden af en aan met kruiwagens zand-cementmengsel. Weer eerst tot de bovenkant van de vloerverwarmingsbuizen en van de deuren naar de HWR. Op deze provisorische vlakke vloer kunnen de kruiwagens tot in de HWR rijden. Daar wordt begonnen en zo wordt van het verste punt terug naar de deuren gewerkt.

Er zijn 2 zaken waar wel even rekening mee moet worden gehouden. Water voor het mengen wordt uit de buitenkraan gehaald en daar mag geen waterdruk op blijven staan.

Voor dat de ruimte verlaten wordt, moet dus wel even de hoofd-kraan worden afgesloten.

Een tweede puntje is dat er juist in de HWR water lekt door een sparing in het plafond. Daar moet een emmer onder staan om schade aan de nieuwe zandcementvloer te voorkomen. Rond 12 uur zijn de heren klaar. Wij kunnen een kleine week niet meer in de kelder, maar met de verwachte hernieuwde vorstperiode met temperaturen van -14, is het een keer niet echt erg om even niet in de caravan te slapen. Hopelijk is het als we terugkomen eindelijk lente.

De vers gemaakte zandcementvloer moest natuurlijk eerst drogen voordat wij hier op konden lopen. Na ruim een week en een weekend wachten zijn we maandag de 18e maart weer in de kelder. De week hebben we echter niet stil gezeten. Terwijl Marjon thuis aan het inpakken was voor de verhuizing, met een dag flinke hulp van Jacqueline, heeft Lex het badkamer meubel afgemaakt en andere klusjes gedaan. In die week heeft het nog tot 15 graden gevroren, dat we dus even niet in de caravan sliepen was geen opoffering.

Op de heenreis veel zaken meegenomen, waaronder de keuken en het badkamer meubel. Als eerste de keuken gemonteerd. Deze hadden we al bijna een jaar geleden gekocht, omdat we bang waren dat hij uit het assortiment zou gaan. Dat bleek verstandig, want volgens ons is ie niet meer te koop. Keuken geïnstalleerd en gelijk het (koude) water aangesloten. Eindelijk normaal stromend water en een blad waarop we normaal koffie kunnen zetten. Van die kleine dingen, die toch een hele verbetering zijn.
Vervolgens het badmeubel gemonteerd en geplaatst. Wat is het toch fijn werken bij Jan, het meubel is helemaal geworden wat we wilden. Nu het geplaatst is kunnen we kijken hoe nu verder met de leidingen, de wand, de koof etc. etc.
Dinsdag komt Mark langs en dan kunnen we mooi wat klussen doen die te zwaar zijn voor ons tweeën. We hebben in ieder geval wat stucwerk op het programma staan en de glaswand van de douche. Verder zien we wel hoe ver we komen.
In Metz hebben we een eeuwigheid geleden een glazen douchewand gekocht en die weegt slechts een kilo of 40. Met de extra spierkracht van Mark kunnen we mooi kijken waar die exact moet komen en vast het montage profiel monteren. Dit profiel wordt de aanslag in de douche voor de  tegels. Maar goed dat

we dit doen want nu blijkt dat de oplopende vloer naar de drain iets te breed is uitgevallen. Dat wordt dus slijpen. Lex pakt zich in alsof hij mag meespelen in de nieuwe Star-Wars films en gaat aan het slijpen. De voorzorg met stofmasker etc. blijkt niet voor niets, want zelfs na 15 minuten luchten met alle ramen open, hangt er nog stof. Maar er is weer een klus geklaard en het tegelen van de badkamerwanden kan beginnen.

Tussendoor hebben we natuurlijk ook wel eens even koffiepauze. De nieuwe keuken

is nu de ideale plek met stromend water en een aanrecht. Je zit dan alleen wel tegen andere klusjes aan te kijken en dus gelijk maar weer een volgende opgepakt. Voordat de vloeren getegeld kunnen worden moet de vloerverwarming al een keer warm geworden zijn. We hebben alleen nog geen warmtepomp, want voor dat deze geplaatst kan worden moeten de vloer van de bijkeuken getegeld zijn. Lex heeft een oplossing bedacht met een keukenboiler. Hij heeft in Nederland vast materiaal gekocht als een drukvat en een overstort-ventiel en toen hij over dit probleem met Jan sprak, bleek die nog een oude keuken-boiler te hebben. De theorie is dat een keukenboiler te weinig capaciteit heeft om de vloer in één keer op te warmen, maar dat dit per ruimte heel geleidelijk wel zou moeten lukken. En juist dat geleidelijke is de crux van het idee, te snel opwarmen kan immers scheuren in de vloer opleveren. Na het aansluiten blijkt de theorie in ieder geval deels te werken. Het water wordt verwarmd tot 20 graden en het retour water loopt na een dag op van 10 naar

15 graden. Voor dat we die dag naar de caravan gaan, voor de zekerheid nog 2 vloerverwarmingscircuits open gezet om te voorkomen dat het water toch te warm wordt. De volgende morgen blijkt het in de kelder 10 graden in plaats van de normale 4 en de water temperatuur is 21 graden en het retour water 17. Dat gaat dus mooi geleidelijk en de installatie kan blijven draaien. We gaan verder met pleisteren van de wanden. Eerst 10 zakken roodband gehaald en die blijkt van een ander merk als we gewend zijn. Proberen dus.

Als eerste ruimte beginnen we met de opslagruimte. Deze ruimte heeft geen prioriteit om afgewerkt te worden, maar als we het nu niet doen, doen we het vast nooit meer. Dus toch hier verder en als de ruimte klaar is, kunnen we de stellingen terugplaatsen en kan al het gereedschap weer van de vloer in de stellingen. We kunnen met halen van pleister, stellen van stucprofielen etc. 2 wandjes. op een dag doen. Donderdag is de opslagruimte als eerste klaar met stucwerk. Vrijdag verder met de langste wand, die van de grote

kamer. De betonbalk steekt op sommige stukken bijna 2 cm buiten de muur, dus hier gaat heel wat pleister inzitten, maar na dat 5 zakken gemengd en gesmeerd zijn is ook deze muur bepleisterd. Je ziet het licht in de kelder toenemen met die witte muren.

Met al het vocht van de zandcementvloer en die van het pleisterwerk en doordat de bouwdroger een week niet heeft kunnen draaien, is het vochtprobleem in de kelder weer aardig toegenomen. Marjon dacht dat ze nooit meer plafonds zou hoeven droogzuigen, maar nu mag ze toch weer even met de waterzuiger aan de gang. Konden we eerst nog vooruit met een emmer naast de bouwdroger, nu blijkt in 1 nacht bijna een kuip gevuld te worden.

Om ruimte te winnen hebben we veel materiaal onder dekzeilen in de tuin

gelegd. Erg handig, tenzij je wat nodig hebt en voor het aansluiten van de vloerverwarming hadden we buis nodig. Uitpakken, gebruiken en weer opruimen dus. Met de nog steeds aanwezige kou best een klusje, zeker als het water op de dekzeilen bevroren is en de zeilen zelf hard zijn van de kou. Maar het scheelt binnen echt veel ruimte, dus het moet maar even.

Als laatste klusjes voor nu, wordt de vloer van de opslagruimte geschikt gemaakt voor de al gekochte vinyl vloerbedekking. Helaas kunnen we het vinyl nog niet plaatsen. Een ander klusje wat we al lang wilde doen is een keer kijken naar de spanningsrail en de montage hiervan. De onderdelen tussen alle materialen opzoeken, uitzoeken, uitpakken en daar hangt de eerste rail al. Wel tijdelijk met ondersteuning van de vloer, maar we kunnen even kijken hoe het gaat en staat. Vanwege het vocht op het plafond kunnen we nog niet definitief monteren. Als laatste klus voor dat we naar huis gaan, voert Marjon nog even de vogeltjes met restjes brood. We hebben ze de hele winter verwend met pindas, vetbollen en nog meer. Maar de struiken en bomen naast ons huis wemelen nu van de musjes, meesjes, roodborstjes en andere vogeltjes inclusief af en toe een verdwaalde specht. Zaterdag terug naar huis en begin volgende week weer snel terug voor de volgende klussen, hopelijk wordt het dan eindelijk lente.

Bij ons laatste bezoek hadden we met Mark alle wanden van de opslagruimte gestuct, maar konden we de vinylvloerbedekking net niet meer plaatsen. Dat is dus het eerste karwijtje wat we nu oppakken. Ook het eerste vloerrooster van het ventilatie-systeem wordt nu geplaatst.
Gelijk worden de stellingen terug geplaatst en kan al het gereedschap en materiaal van de vloer weer in de stellingen geplaatst worden. Dat scheelt enorm veel (loop)ruimte. De eerste ruimte van ons nieuwe huis is klaar (alleen het plafond nog witten, maar dat durven we nog niet vanwege de telkens terugkerende condensplekken).

De volgende klus met de meeste prioriteit is de badkamer en met name de douche. Eerst kimband aanbrengen op de naden en dan kan gestart worden met het tegelwerk. Eerst de muur bij de kranen. Wat je van te voren bijna niet kan bepalen blijkt toevallig zo uit te komen; de tegels zijn in 3 breedte maten, die we in steeds dezelfde volgorde plaatsen. Exact in het midden van de smalste tegel komt de kraan uit en dat scheelt heel veel geboor en gezaag in de keiharde tegels.
Nadat alle voegkruisjes zijn verwijdert kan de volgende dag begonnen worden met de andere te tegelen muur.
Een aangename verassing is het onverwachte bezoek van Marjon haar broer Erik, met zijn vrouw Anne en de kinderen Lucas en Michael. Van de zomer waren ze al een keer wezen kijken en omdat de Paasvakantie in de Ardennen werd gevierd, waren ze toch in de buurt en kwamen ze weer even kijken. Dat bezoek werd door ons zeer gewaardeerd en het was ook erg gezellig.

Hierna weer gauw verder met het tegelwerk. Enkele zaken maken deze muur wat moeilijker dan de eerste muur. De voegen moeten natuurlijk perfect overlopen van de ene naar de andere muur, de zijkant eindigt in het niets en moet wel mooi recht lopen en ten slotte is er het raam waar we wel goed bij uit moeten komen.

Nadat de muren zijn getegeld en ook de onderste rij tegels zijn gezet, kan gevoegd gaan worden. Na het voegen kan de muur naast de tegels gestuct worden. Dat kon niet eerder omdat we willen dat de stuclaag exact dezelfde hoogte krijgt als de tegels op die muur.

Omdat de wand, vanwege de ongelijkheid van de muur met de betonnen ringbalk, eerst voorzien is van een pleisterlaag, moet er een laag van bijna 3 cm dik aangebracht worden. Dat gaat het beste door direct over elkaar 3 lagen aan te brengen. Er gaan bijna 4 zakken stuc in en het is een heel karwei om alles te mengen, op te brengen, af te rijen, glad te sponsen en af te strijken. Maar uiteindelijk is de wand klaar en het resultaat is wat we wilden hebben.

Tussen het werken aan de badkamer door doen we nog duizend andere dingen. We zijn nog steeds in een gevecht gewikkeld met het condenswater en Marjon pakt nog regelmatig een doek om de druppels van het plafond te halen. Niet meer van het hele plafond, maar lokaal hangen er af en toe nog grote druppels aan het plafond. Inmiddels weten we dat we eigenlijk het dak hadden moeten isoleren voor de winter. De kosten van een laag tempex had niet opgewogen tegen de ellende van het condens op het plafond en de stookkosten die we maken om het een beetje warm te krijgen. Inmiddels vinden wij 12 graden al een aardige temperatuur. Het vorige stukje sloten wij af met de hoop dat het nu eindelijk lente zou worden. De foto hieronder is van Goede vrijdag, 29 maart. Een lekker vers pak sneeuw, overdag temperaturen net onder het vriespunt en snachts een graad of 7 vorst. Ook voor de Eifel is dit een lange koude winter. We houden hoop op warmer weer en, o ja bijna vergeten, over 3 weken gaan we verhuizen. Wij zijn er klaar voor (de kelder en de Mezenlaan helaas nog verre van dat).