2016 juli - december Afbouw binnen 5

 

We beginnen aardig op te schieten met de isolatie en de noppenplaten op de vloer. Ook de rand voor uitzetten en krimpen van de zandcementvloer is aangebracht en hebben we al een deel van de gaasmatten verwerkt.

Om op de etage boven te komen blijven we wel de trap nodig hebben. Niet heel handig, maar met wat platen er onder om de krachten te verdelen, moet het maar.

Dan gaan we de eerste meters van de vloer- verwarmingsbuis leggen. We hebben lang geleden al een tekening van de vloer met een verdeling in groepen gemaakt en zo gaan we

ook de buis leggen. De procedure is precies hetzelfde als op de andere verdiepingen. We beginnen bij de verdeler, leggen de groep aan, halverwege keren we om en leggen de buis nu tussen de eerder gelegde buis van dezelfde groep en komen dan weer uit bij de verdeler. Omdat de vloerbuis elke meter genummerd is, kunnen we precies zien, hoeveel buis we in een groep leggen en of dit niet te veel wordt. Richtgetal per individuele groep is 100 meter. Ook hier leggen we de buis op 10 centimeter afstand van elkaar. Dat gaat heel eenvoudig want de gaasmat heeft

 en maaswijdte van 10 cm. Lex legt de buis volgens de tekening en monteert deze met tyraps vast. Zakken vol hebben we al verwerkt. Gelukkig zijn deze goedkoop als je ze gelijk in grote hoeveelheden inkoopt. Nadat de buizen zijn vastgemaakt aan de gaasmat, loopt Marjon dit allemaal na, brengt waar nodig een extra tyrap aan en knipt alle uitstekende delen van de tyraps af.

Het klinkt allemaal eenvoudig en het is ook eenvoudig, maar het is veel werk en op je knieën en slecht voor je rug. Maar het is gelukkig niet zo koud als dat we dit in de

 kelder deden en dat scheelt heel veel.

Dan moet Jussi geopereerd worden. Hij heeft zijn kruisbanden van zijn knie gescheurd. In Aken is een kliniek waar dit gedaan wordt. Terwijl hij revalideert, scheuren de kruisbanden van zijn andere knie. Eigenlijk veel te vroeg om ook deze knie te opereren, maar er is geen keus. Dus nu heeft hij 2 geschoren benen en mag hij helemaal niets meer. Gelukkig heeft hij er geen moeite mee dat hij de hele dag met een kap oploopt. Als we met de kap komen, steekt hij automatisch zijn kop er in. Veel koekjes helpen hier wel.

Met Marjon haar vader gaat het steeds slechter. Marjon gaat hier nu 2 keer per week heen. Op zaterdag 9 juli overlijdt onze grootste fan.

Hij overlijdt vredig in de armen van Marjon. 

Wij zullen Opa Wim vreselijk missen. Hij was echt onze trouwste fan en hij kwam heel vaak langs. Gewoon even in de auto stappen en komen kijken hoe de bouw er voor staat. Ook met de caravan is hij langs geweest, toen wij zelf nog in de caravan sliepen. Hij was altijd geïnteresseerd hoe de voortgang was en vond altijd een plekje om lekker te kijken wat we aan het doen waren. En dat was ook het fijne, we konden gewoon gezellig doorwerken.

Als we weer terug zijn en weer moed verzameld hebben, gaan we verder met de vloerverwarming. We zijn aan de laatste groepen toegekomen. De groep die de hal moet verwarmen en de laatste groep, die van de naaikamer en het aanliggende badkamertje. Mooie gelegenheid om de balans op te maken. We hebben ongeveer 2,8 kilometer vloerverwarmingsbuis gelegd, hierbij ongeveer 22.000 tyraps gebruikt en ongeveer 160 gaasmatten gebruikt. Omdat we dachten nog templexplaten tekort te komen, hebben we die bijbesteld, maar

achteraf dus toch niet nodig gehad. We hadden ze al betaald, maar hebben ze nooit opgehaald.

Dan komen Jan en Els weer langs. Er moet nog 1 kant van het trapgat worden afgewerkt, daar hebben we eerder geen tijd voor gehad. Van stroken maken we een U-balk die precies om de betonnen vloer past en mooi aansluit bij de eerder aangebracht stroken. De tijdelijke trsp moet hiervoor weggehaald worden en later net op een andere positie weer teruggebracht. De hele operatie is al met al een lastig klusje, waar

 we samen nog flink mee bezig zijn. Ik ben wel heel blij om dit soort klusjes met Jan samen te kunnen doen. Hij heeft een schat aan ervaring en is echt kampioen meubel-maken. Bovendien kunnen we het samen heel goed vinden en lachen heel wat af. Echt fijn.

Als het goed is komen ze komende week de zandcementvloer aanbrengen. Om overmatig drogen te voorkomen moeten alle ramen zonwering hebben. Bij de ramen van de begane grond is dit geen probleem, want we doen gewoon de buitenjaloezieën dicht. Maar we hebben hier ook 2 grote dakvensters en

uit ervaring weten we dat de zon daar aardig doorheen kan branden. Deze moeten dus tijdelijk dichtgemaakt. Voor Jan zonder hoogtevrees een koud kunstje. Helaas moeten Jan en Els zondagavond weer terug. Jammer, het is altijd zo gezellig.

Op maandag gaan wij verder met de laatste dingen voordat de zandcementvloer komt. 

We hebben wel vooraf een indringend gesprek gehad met het bedrijf dat de zandcementvloeren in de kelder en op de daketage gemaakt heeft. De vloer van de kelder was helemaal goed. Ondanks dat er

een tijd tussen het eerste deel en het tweede deel heeft gelegen, waren de vloeren allemaal precies op gelijke hoogte en behoorlijk vlak. Ik kon er zo op tegelen en andere vloerbedekking op aan brengen. Helaas was het met de vloer van de daketage een ander verhaal. De vloeren waren niet gelijk van hoogte, als ik er niet op gelet had, was mijn vloerpot voor altijd verdwenen. Erger is nog dat wij er inmiddels achter zijn dat de vloeren ver van waterpas en vlak zijn. Ook hebben ze hier geen verstevigingsmatten gebruikt, maar glasvezel toevoeging aan het

zandcementmengsel. Helaas zijn nu zowel de vloer van de badkamer als de slaapkamer er naast gescheurd. De vloer van de slaapkamer is niet heel erg, maar de vloer van de badkamer kan een potentiele bron van ellende zijn. Aan de vloeren van de daketage moeten we later dan ook nog heel wat doen. geen leuk vooruitzicht. Vandaar een ernstig gesprek met het bedrijf. Ze beloven beterschap, weer gewoon gaasmatten te gebruiken en de hoogte en vlakheid te bepalen met een laser. Wij geven ze het voordeel van de twijfel, maar blijven er

 boven op zitten en wijken geen moment van de werkzaamheden. Een ander onderwerp dat we besproken hebben is dat we eigenlijk een gevlinderde vloer willen. We vinden dat erg mooi en dan is de vloer in één keer klaar. Gelijk geven ze aan dat ze dat niet kunnen omdat dat zeer gespecialiseerd werk is. Wij zijn verbaasd, want de vloer van de garage is gewoon gevlinderd door de aannemer van de kelder. Dit was wel beton en ik weet niet of dat veel verschil maakt. Zij kunnen wel zorgen dat er een specialist langs komt, die kan dan ter plekke kijken, wij kunnen onze

wensen met hem bespreken en hij kan dan adviseren en offerte opstellen. Dat leek ons een goed plan dus de afspraak werd gemaakt. De man is langs geweest en vertelde dat wat zij doen is op de zandcementvloer nog een (kleur)laag van 1 of 2 cm aanbrengen. Iets anders is onmogelijk. Wij zijn erg verbaasd want op tv zien wij in bouwprogramma's vaak andere dingen. Ook horen wij gelijk de prijs en nee die is exclusief de zandcementvloer die ons normale bedrijf aanbrengt. Kortom het gaat veel meer kosten dan wij er voor over hebben.

Er wordt begonnen in de ruimte het verst verwijderd van de voordeur, de woonkamer. Ook dit keer wordt er een pomp gebruikt. Buiten in de machine wordt het zand met cement en water gemengd en dan door de slang naar de woonkamer gepompt. Dat pompen gaat niet zonder enig bonken en slaan van de slang. We kijken toch enigszins verrast naar de voordeur. Die is immers helemaal klaar, inclusief verflaag. Beschadigingen hier zijn dan ook niet

welkom. De mannen hebben hier in ieder

geval een beetje aan gedacht en tussen de slang en de deur en het kozijn platen aangebracht. Ik doe hier nog wat extra schuimplaten bij. Het blijft echter heel eng zoals die slang af en toe heen en weer bonkt.

Ze hebben ook gaas bij zich en ook gelijk met het storten aangebracht. Wel ben ik nog even gewaarschuwd over de grootte van de totale ruimte. Eigenlijk willen ze op meerdere

 plaatsen dilatatievoegen maken. Ik begrijp

dat, maar het lijkt mij ook overdreven. We maken 1 voeg in het verlengde van de muur van de woonkamer. Na één dag heel hard werken zit de vloer er in. 

Als bewijs dat ze een laser hebben gebruikt, staat deze nog midden in de hal. Daar kan niemand meer bij totdat de vloer droog is. 

Onze vriend Peter heeft geroken dat er zandcementvloer gelegd is, want hij komt gelijk op de geur af. De laatste keer dat hij bij ons was werd de zandcementvloer van de daketage gemaakt.

Erg gezellig dat Peter er weer is, maar ook naar om te horen dat het niet heel goed met hem gaat. Zijn longkanker is weer terug- gekomen en helaas merk je dat wel aan hem.

 Wij bedenken snel wat klusjes waar je samen aan kan werken en die niet heel erg inspannend zijn. De eerste is het eindelijk aansluiten van het regenwater op het officiële regenwaterkanaal. Om te voorkomen dat ik hiervoor belasting moet gaan betalen, heb ik dit nooit aangesloten. Nu lozen wij niet op deze gemeentelijke voorziening en hoef ik hier ook niet voor te betalen. De gemeente vindt echter dat als ik het toilet spoel met regenwater, dit regenwater ook in de gemeentelijke voorzieningen komt en ik er dus voor moet

 betalen. Omdat we wat vocht in de kelder hebben en dat mogelijk veroorzaakt kan worden dat het regenwater niet goed in de grond dringt met die kleilagen, dan nu maar aansluiten. Alles is al voorbereid en eigenlijk hoeft er maar een klein stukje buis en een koppelstuk te worden aangebracht. Peter zit al snel in de put.

Volgende klus is het plaatsen van een deel op de lichterker van de kelder bij de keuken. Ook niet zwaar en we zijn gezellig bezig en hebben weer enorm veel plezier met veel grappen en heel veel lachen.

Als Peter weer weg is, gaan we eens aan de slag met de warmteterugwininstallatie. We hebben al veel luchtkanalen geinstalleerd, overal roosters in de vloeren aangebracht en afzuigpunten gemonteerd, maar de installatie zelf is nog nooit aangesloten. We hebben veel materiaal in huis, geluiddempers, stalen bochten,  etc. Helaas komen we er al snel achter dat er geen ruimte is voor de geluiddempers, past gewoon niet. Met veel nadenken en proberen, krijgen we de installatie voorlopig/tijdelijk aangesloten.

Voor het eerst pakken we ook de regelunits

 uit. 3 voor de badkamers en de belangrijkste regelunit voor in de woonkamer. Alles draadloos, behalve die in de woonkamer en dat waren we even vergeten, dus ook die kabel vergeten. Met veel gepruts weten we in de isolatierand langs de zandcementvloer een kabel te trekken van de kelder naar de woonkamer. Nu kunnen we de warmteterug-wininstallatie aanzetten en eindelijk gebruiken. Het geluid valt heel erg mee, ook zonder geluiddempers.

Eric, Anne, Lucas en Michael komen voor dat

 ze op vakantie gaan ook nog even langs. Prachtig weer, dus lekker in de tuin bijpraten en natuurlijk de BBQ aan.

De volgende dag gaan wij weer verder met het aanbrengen van gipsplaten tegen de plafonds. Eerst de naaikamer. Een kleine ruimte dus dat schiet gelijk lekker op. Deze kamer begint er al lekker af uit te zien, dat is.... als je de goede kant uitkijkt. In de hoek zie je alleen maar leidingen. Leidingen van de verwarming, leidingen van de electra en leidingen van de luchtbehandeling. Omdat het kanaal van de naar buiten af te blazen

lucht ook in deze kamer uitkomt, zijn er hier extra veel van die grote kanalen. Maar dat wordt later nog wel netjes weggewerkt.

Dan krijgen we weer hulpkrachten over de vloer. Jan en Annemie komen een weekend helpen. Dat is erg fijn want dan kan ik aan de woonkamer werken. Met die grote platen is het fijner om met twee man op de steiger te staan, iets wat Marjon echt niet graag doet.

De woonkamer zijn 3 plafonds van circa 3 bij 3 meter. Wat het wat moeilijker maakt, is dat er spotjes in het plafond moeten worden aangebracht, er een kolom bijna midden in

een plafond zit, die een beetje te lang is en we niet moeten vergeten dat er in de smalle ruimte tussen de balken ook een plafond moet. We beginnen met de te lange kolom. Gelukkig is die maar 16 bij 16 cm, dus dat is nog wat zaagwerk vanuit een onhandige positie. Jan zet zijn tanden er in en weldra is ook dit klusje geklaard. Dan moeten we bepalen waar de spotjes komen. In de gang komen ook spotjes en door de openruimte boven de muur kan je die zien. Als alles niet netjes in lijn ligt, is dat echt een rot gezicht.

Jan is verbaasd hoeveel tijd ik er in stop om

de spotjes echt op de millimeter nauwkeurig in lijn te krijgen en dan ook nog aan beide zijden van de muur dit uitzetten. Maar hij helpt geduldig. We beginnen met het middelste plafond. Dat gaat goed en de belangrijkste platen zitten er relatief snel in. Dan vast verder met het volgende vak en dan blijkt dat ik toch een fout heb gemaakt. De spotjes zijn mooi op lijn en met dezelfde afstanden van de muur bedacht, maar hier zitten ze net in een balk van de vloer erboven. Jan stelt voor om deze spotjes dan maar wat opzij te plaatsen. Maar dat is voor

 mij onacceptabel. We halen ter plekke van de spotjes een stukje uit de balk en alles past weer, Gelukkig worden het LED-spotjes, met halogeenlampen was dit echt te heet geworden zo vlak tegen die balk.

Annemiek en Marjon storten zich op het vullen van de schroefgaten en naden tussen de gipsplaten. Dat zijn weer heel wat schroefgaten, dus Annemiek gaat er lekker bij zitten en werkt zo stuk voor stuk de onderkanten af. Ook hier blijven de platen een stuk van de vloer om nadat de vloer-tegels zijn gelegd plinten aan te brengen die

bijna gelijk met de muur zijn. Helaas is een

 weekend erg kort als je zo lekker en gezellig met elkaar aan het werk bent. We hebben in ieder geval weer een weekend veel plezier gehad en zijn lekker opgeschoten

We krijgen al weer snel versterking Mark is er weer. Wij zijn inmiddels aardig op elkaar ingewerkt en hebben nog maar weinig woorden nodig om elkaar duidelijk te maken wat we willen om de klus te klaren. Er zijn heel wat gipsplaten tegen als plafonds te verwerken en dat gaat nog steeds het handigst met z'n tweeën. Samen omhoog tillen, verfroerhoutje er tussen als afstandhouder en dan snel met één hand de eerste schroef er in. Dan de volgende schroef en aan 1 kant hangt de plaat. Dan snel de ander helpen door ook hier 2 schroeven in te

draaien en de plaat hangt. Dan afschroeven en op naar de volgende plaat. Het halletje is zo snel klaar en nog even en alle plafonds van de begane grond zitten er in. In je eentje is het wat onhandiger. Maar een hulplat schroeven op de vorige gipsplaat helpt. Deze kan dan die kant van de gipsplaat dragen en dit geeft wat vrijheid om de andere kant met één hand vast te schroeven. Marjon helpt met het schuren van de kanten en het omhoog houden van de

platen, totdat de hij vastzit met de eerste schroeven.

Nu wordt het weer echt spannend. De onderdelen van de trap liggen klaar in het Haagse. Een vriend met veel ervaring met het maken van trappen heeft de onderdelen gemaakt. Vooraf heb ik de trapgaten zeer nauwkeurig opgemeten en dit ingetekend in AutoCad. Nu hadden we de ruimten in 3 dimensies waar binnen de trappen moesten blijven. Vervolgens gekeken hoeveel treden er nodig waren, de dipte van de treden bepaald en de op- en aantrede berekend. Alle informatie is te vinden op internet inclusief hoe een trap ergonomisch

verantwoord wordt. Dan de treden en de bordessen intekenen in AutoCad en controleren of dit overal past binnen de beschikbare volumes. Uiteraard zitten er verschillen tussen de trap naar de kelder en naar de daketage. De beschikbare breedte verschilt een paar centimeter en de hoogte verschilt enorm. Maar in AutoCad hebben we een trap die lijkt te passen en te werken. Nu kon ik alle maten en hoeken doorgeven. Niet dat hij mij niet vertrouwde, maar hij heeft alles nog even in schaal 1 op 1 uitgezet op papier. Vervolgens heeft hij de treden en de bomen gemaakt. Ik kan niet wachten om

deze in elkaar te zetten en de trappen te proberen. Maar dit is een klus doe zeer zorgvuldig gedaan moet worden en ik ken iemand die mij daar goed mee zou kunnen helpen. In de computer heb ik ook de gehele keuken uitgetekend op basis van de werkelijke maten. In de werkplaats van Jan krijg ik de gelegenheid om zelf alles te plakken, te zagen en van lammello's en scharnieren te voorzien. Na een week flink werken is veel al klaar en bijna de hele keuken past op 2 karren. Volgende stap, laden maken.

Nadat ook de laatste laden zijn voorbereid, keren we met een voldaan gevoel terug naar thuis in Kopscheid. Rond 20 augustus komen Peter en zijn broer Philip langs. We hadden al veel over Flip gehoord van Peter, maar hem nog nooit gezien of gesproken. Dat wordt nu even goed gemaakt, we kunnen het met Flip al direct net zo goed vinden als met Peter. De enige die last hebben van dit bezoek zijn de lachspieren, die raken duidelijk overwerkt. De aanleiding van het bezoek is minder leuk. Het gaat niet goed met Peter en hij is een tour aan het maken om zijn broer

 alle plekken te laten zien waar hij van houdt. We hopen dat we ze samen nog veel in Kopscheid zullen terugzien.

Het houdt niet op met hulptroepen. Een week later melden ook Bart en Jacques zich weer voor gezamenlijk gezellig klussen en vooral ook heel veel gezellig eten en drinken. Dat lukt allemaal heel goed.

Omdat we nu met z'n vieren zijn, gaan we verder werken in de kleinste slaapkamer van het huis. De naaikamer met nog kleinere badkamer. Maar ook hier moeten alle klusjes gedaan worden. Dus iedereen krijgt een

bakje en plamuurmessen en kan aan het vullen van schroefgaten en voegen. Jacques werkt aan de muren van de naaikamer en Marjon aan de muren van de badkamer. Jacques neemt een werkhouding aan, die ik eerder bij andere vrienden heb gezien. Heel bijzonder, komt dit door het huis of de vloer of is dit de beste werkhouding en hebben Marjon en ik die nog niet ontdekt. 

Met Bart werk ik ondertussen weer verder aan de koven rondom op deze etage. Met Mark was ik al flink opgeschoten, maar er moeten ook nog wat stukken gedaan worden.

Omdat de keuken komt zodra een transport geregeld kan worden, moeten hier ook nog voorbereidingen voor getroffen worden. Met name de kabels voor de stopcontacten en de verschillende keukenapparaten kunnen maar vast voorbereid zijn.

Het is eind augustus fantastisch weer. We zitten dan ook veel in de tuin voor een kopje koffie, een borrel of barbecueën. We werken hard met elkaar, maar genieten ook wel een beetje van het weer, de tuin, het uitzicht en het gezelschap van goede vrienden. Eigenlijk is dit toch het mooiste wat er is.

Als we weer met alleen zijn, gaan we weer verder met het voorbereiden van alles wat hier de komende maanden gaat gebeuren. We willen natuurlijk niet dat er verfspetters komen op de nieuwe vloer of de nieuwe keuken. We gaan dus flink tekeer met kwasten en verf en ook rollers trouwens. We beginnen in de keuken en werken dan tegen de wijzers van de klok in alle buitenmuren en daarna de binnenmuren af. Een klusje van niets. Eerste laag verf, dan schuren. Dan het hout controleren op scheuren, knoesten deuken en beschadigingen. Alle scheuren,

knoesten en schroefgaten, tenzij te groot, vullen met butyleenkit. Omdat dit krimpt, schuren en nog een keer vullen. We verwachten dat dit materiaal wel lekker meebeweegt met het onvermijdelijk uitzetten en krimpen van het hout door de seizoenen. Dan de grote gaten en de beschadigingen bijwerken met houtrotvuller. Een 2componentenproduct, dat wel blijft meebewegen met het hout. Niet te dik vullen, want dat is weer veel schuurwerk.

Dan de tweede keer schilderen. Dat zou eigenlijk genoeg moeten zijn voor binnenwerk, want de dekking is overal prima. Maar als je goed kijkt, zie je glansverschillen tussen de plekken waar het hout geschilderd is en de plekken waar plamuur of iets dergelijks onder zit. Ik weet van mijzelf dat als ik zo iets ontdek dat ik mij daar eindeloos aan kan ergeren. Dus daarom nog een keer licht schuren met scotch-brite groen. Glad maken is niet echt meer nodig, maar matteren zodat de volgende laag goed kan aanhechten, kan zeker geen kwaad.

Het is heel wat schilderwerk, alle balken, koven, kolommen, stijlen en glaslatten. Maar met elke dag wat schilderen, kom je steeds een stapje verder. Er gaat ook ongelofelijk veel verf inzitten. Ik ben benieuwd of we weten hoeveel blikken van 2,5 liter er weggewerkt zijn, als we klaar zijn.

Het is inmiddels eind september en er is heel wat afgeschilderd. Voor de verandering even een andere klus, die ook een keer klaar moet. We kijken of de sparing in de koof voldoende is voor de afzuigkap van de keuken en hangen deze gelijk op. Hij hangt

hij doet het, maar hij is nog verre van klaar. Helaas zoals nog heel veel klussen. Positief is dat je wel kan zien dat we telkens een stap verder komen. Hoewel de eerste laag verf is goed te zien, maar de derde laag verf makt nog maar weinig verschil. Hetzelfde voor de gipsplaten op de muren, waar Marjon stug aan doorwerkt. De eerste platen maken een enorm verschil, de ruimte wordt direct norm veel lichter. Dan de schroefgaten en de voegen wegwerken maakt ook veel verschil, het totale beeld wordt veel rustiger. Maar helaas moet alles nog een keer en die laatste

 handelingen zie je helemaal niet meer (totdat je behangen hebt, want dan zie je natuurlijk alles).

Weer even een klusje als voorbereiding op de keuken. Boven de kasten voor de keuken komt een bekende van de mezenlaan te hangen. De TL-buis van Ninaber. Ik heb deze ooit dimbaar gemaakt, maar dat betekend extra draden en heel wat aanpassen aan een inbouwdoos voor de dimmer (die alleen uit een potmeter bestaat). Dit soort klusjes wil je niet boven je nieuwe kastjes met nieuwe blad doen. Dus nu een mooie

gelegenheid om lekker met iets anders en iets nuttigs bezig te zijn. 

Voor de woonkamer en eigenlijk de gehele begane grond moest er een vloerafwerking komen. Op advies van Jan zijn wij gaan kijken bij een handel van natuursteen in België. Jan kon hier wel wat korting regelen. Wij zijn hierheen gereden (140km) en hebben onze ogen uitgekeken. Wat een bedrijf en wat een keus. De meest wilde en prachtige steensoorten. En wat een prijzen, ongelofelijk wat duur sommige steensoorten en zijn en hoe betaalbaar anderen. Nu

natuurlijk de uitdaging om een mooie steen te vinden die ook betaalbaar is. We komen uit bij basalt en dan ik stroken met 3 breedtematen en de tegels in ongelijke lengte. Dat kon en de levertijd was circa 3 maanden. We waren ruim op tijd met bestellen en nu zijn de tegels er. Bezorgen in Duitsland doen ze echter niet. Wel in heel België en Nederland, maar 20km over de grens in Duitsland dus niet. Gelukkig kan buurman Michael veen wagen met aanhanger lenen en samen gaan we de tegels ophalen. Buurman Gerd helpt met afladen en aan het

eind van een best wel lange dag staan er 4 pallets met basalt vloertegels voor de deur.

We kunnen natuurlijk niet wachten om te kijken wat er in de pallets zit en of het aan onze verwachtingen voldoet. De tegels zijn na het zagen glad en dat vinden wij niet mooi. Dus we hebben alle tegels met puntvlammen laten opruwen. Maar dat is veel te scherp, dus hebben we alle tegels laten borstelen en om er zeker van te zijn dat de oppervlakte niet scherp is, hebben we dit 3 keer laten doen. We leggen wat proeftegels neer en volgens ons gaat dit een prachtige vloer worden. Tegels hebben een mooie structuur aan de bovenkant. Mooi ruw,

maar zeker niet scherp. Ook de 3 breedte maten zien er helemaal goed uit. Weer allemaal erg spannend, nu nog een oplossing vinden om dit te leggen, want het is wel ruim meer dan 100 m2.

We hebben ook het bestelde reparatie- materiaal voor de scheur in de badkamer vloer ontvangen. Om dit goed te repareren moeten er haaks op de scheur sleuven gemaakt worden waar gegolfde metalen strips in gaan. Een lekker klusje, want je slijpt zo door de vloerverwarming. De scheur wordt gevuld met 2 componenten materiaal

en na drogen zou de scheur gerepareerd moeten zijn en niet meer terug mogen komen. We houden het voorlopig maar goed in de gaten. 

We gaan weer verder met de plafonds van de begane grond. Ook hier zijn heel wat schroefgaten en naden te vullen. We zijn weer lekker een paar dagen van de straat. Ook dit is weer een klus, die eindeloos lijkt, maar zoals met zoveel klussen, als je elke dag er aan werkt, komt het eind vanzelf in zicht en ineens is het klaar. Overigens gaan we ook deze plafonds helemaal met vlies

 behangen voor het geval dat er toch krimpscheuren of zo iets ontstaan tussen de gipsplaten.

Dan komt Mark en hij heeft iets leuks bij zich. Ik heb Marjon kunnen overtuigen dat in een nieuwe woonkamer ook een nieuwe tv nodig is. Onze oude tv geeft immers veel te weinig licht voor deze kamer met zoveel glas. We hebben de oude tv nooit boven gehad, dus of het echt zo is, zullen we nooit weten. Maar nu een spiksplinternieuwe OLed TV. Mark is in ieder geval erg enthousiast en ik niet veel minder. Voorzichtig pakken we

hem uit. Bij de TV zitten 2 beugels waarmee je hem plat tegen de muur kan hangen. Die hangen we op, op de plek waar we denken dat dadelijk de TV het beste hangt. Dan de inderdaad zeer platte TV op de beugels gehangen en nu nog even aansluiten. We hebben overal in de kamers aansluitingen gemaakt om een TV aan te sluiten. Dus ook hier en dat is nu makkelijk. Maar de grote vraag is of de aansluitingen ook werken, gelukkig wel. De rest van het weekend zijn Mark en ik bezig om de TV in te regelen en te bewonderen. Ook leuk, zeker wel.

We gaan weer verder met noodzakelijke klussen. De dakramen moeten ook een keer afgemaakt worden. We hebben al rondom afgetimmerd, maar dat moet ook bekleed worden met gipsplaat en dan weer het oude liedje, gaten en voegen vullen, schuren, gaten en voegen vullen en nog een keer schuren. En dan uiteindelijk ook behangen. Een klus waar we in de vide helemaal niet naar uitkijken. Maar eens moet dit ook gebeuren. Het is inderdaad een hele hoogte. Als je van de vide op de steiger stapt, dan valt het nog mee. Maar als je de steiger

 beklimt, is het toch wel heel hoog. Als de daklichten zijn afgetimmerd, voor zover dat nu kan, gaan we verder met de plafonds. Eerst behangen met vlies en dan schilderen. Het is een enorme oppervlakte, maar door de balken onder het plafond, wordt het keurig opgedeeld in kleinere stukken. Alleen het middenstuk is lang, 9 meter om precies te zijn, van voor- naar achtergevel. Niet zeuren en gewoon door gaan met verven. Deze etage begint steeds meer vorm te krijgen en natuurlijk moet er nog veel gebeuren, maar het eindresultaat laat zich steeds beter zien.

Het is begin november en Jan heeft laten weten dat hij het volgend weekend komt met de onderdelen van de keuken. Wij hebben een paar dagen om alles voor te bereiden, dat we zodra Jan en Els er zijn, wij gelijk aan de slag kunnen. We ruimen niet alleen de keuken leeg, maar ook de ruimten hieromheen. We hebben dadelijk vast veel plaats nodig om alle kasten te monteren. Ook halen we vast de keukenapparatuur uit de garage. Die staat er al een tijd en nu kunnen we die eindelijk uitpakken. Een feest groter dan pakjesavond met Sinterklaas.

En dan komen Jan en Els met een busje vol. In het busje een grote stapel met afgewerkte platen, duidelijk de zijkanten, de bodems en de bovenkanten van de kastjes. Daarachter een andere stapel met deurtjes. Dan nog een stapel met lades. Ook een lading ladegeleiders, scharnieren en gereedschap om de kastjes te monteren. Ook dit is weer een groot feest. Marjon krijgt nu voor het eerst haar keuken te zien. Zij heeft de kleuren uitgezocht aan de hand van kleine stalen en nu ligt ie daar. Nadat we natuurlijk eerst even hebben bijgepraat met een kop

 koffie en Jan uitgebreid heeft gekeken wat er tijdens zijn afwezigheid allemaal is gebeurd, gaan we eindelijk de auto uitladen.

Dat is overigens nog een heel gesjouw, want die platen wegen als dieplood en er zijn behoorlijk grote platen bij. Ook moeten we alles gelijk sorteren en zorgen dat het ook veilig staat en niet per ongeluk wordt omge- stoten. Alles is onbeschadigd overgekomen en het zou toch wel erg leuk zijn als dat zo blijft. Nadat alles is uit gesorteerd en  ook veilig staat, overleggen we waar we het beste mee kunnen beginnen. 

Dat zijn de hoge kasten. Dit zijn 3 kasten, een apothekerskast en 2 kasten met ijskasten, ovens en bovenkasten. We zetten schragen neer en leggen de eerste kast-delen  er op. Dan gaan we controleren of alles ook klopt met de hier geplande apparatuur. Toch vervelend als we bodems etc. gelijmd hebben en de koelkast of de over blijkt net niet te passen. Maar het klopt, dus we lijmen de eerste kast. Jan heeft speciale lijmtangen meegenomen. Deze lijmtangen kunnen niet alleen verlengt worden tot in het oneindige, maar

belangrijker is, dat bij het klemmen een kastje gelijk haaks getrokken wordt. Moet je de klemmen natuurlijk wel goed gebruiken en de materialen goed op de juiste lengte gezaagd hebben. Bij het monteren van de keuken kunnen Els en Marjon niet zo veel doen, dus die storten zich op veel belangrijkere zaken, zoals waar we vanavond gaan eten. We hebben met z'n vieren al heel wat restaurants in de omgeving bezocht, maar er zijn er nog genoeg waar we nooit geweest zijn. De selectie gaat op basis van locatie, sfeer, menu en natuurlijk recensies.

Na een aantal uren hard werken, zijn de rompen van bijna alle kasten gemonteerd. Ook zijn de eerste kasten al op hun definitieve plek gezet, gesteld en vastgezet, aan elkaar of de achterwand. De ruimte verandert met de minuut en begint al de contouren van een keuken te krijgen. En dan blijk ik een fout gemaakt te hebben. De kastten voor het blok voor de keuken, zijn te breed. Ik heb een denkfout gemaakt en de dikte van de tussenwanden vergeten. De kasten zijn dus 18mm te breed, of de deuren en laden zijn 18mm te smal. 2 oplossingen,

we maken een nieuwe kast, maar dat betekend weken wachten, of we zagen uit de gelijmde kast 18mm. Dat laatste durf ik met Jan er bij wel aan en een nieuwe kast kunnen we altijd nog maken. Het aanpassen lukt en we kunnen verder met de hoekkasten inrichten en het plaatsen van apparatuur, monteren van deuren etc. Allemaal best nog flinke klussen, want we moeten gelijk zorgen dat de benodigde aansluitingen op Electra, water en riool ook gemaakt worden. Maar we komen een heel eind en als Jan en Els weer naar huis moeten hebben wij een keuken.

Inderdaad, er zijn nog wat dingen die afgemaakt moeten worden. Maar wat een ander gezicht. Die laatste deurtjes en vulstroken zetten we er zelf wel op. Maar nu eerst snel naar de volgende klus. Een andere vriend komt ons helpen met het leggen van de vloertegels. Hij schat dat dit in 5 a 6 dagen moet kunnen lukken, maar dan moet de vloer wel geschikt zijn. Wij gaan dit dus direct controleren en alle hoge punten, zoals langs de randen, wegslijpen. Helaas komen we nog best veel ongelijkheden tegen en moeten we flink aan de bak. Veel kunnen we met het opzetstuk van de multitool doen,

maar sommige plekken zullen we echt met een diamantschijf moeten wegslijpen. Gregor mot in de loop van zondag, zodat we maandagochtend vroeg gelijk aan de slag kunnen. Hij heeft de tegelzaag van Eelco meegenomen, die mogen we lenen voor deze klus. Als eerste kijken we hoe we uitkomen met de verschillende breedte stroken en met welk we het beste kunnen beginnen. Dat is nog een heel gepuzzel. We besluiten om met de breedste tegel te beginnen, maar wel vrij van de gevel met de schuifpui. Als de eerste strook ligt, zagen we de pastegels.

Ik zaag alle passtukken. Een deel kan op de steenzaag, maar een deel moet ook met een diamantschijf uit de hand gedaan worden. We moeten rekening houden met de roosters van de lucht van de warmtewisselaar, maar ook met die van de 3 vloerpotten die hier liggen. Heel wat zagen en slijpen dus. voor dat de rand met passtukken naar de gevel is gelegd, gaan we al verder met de volgende strook. Dat worden de smalste tegels en dan de middelste, de breedste enz. Gregor legt deze snel en vakkundig neer. Morgenochtend leggen we in één keer alle gezaagde pas-stukken tegen de gevel. Dinsdagavond ligt de

vloer van de woonkamer er bijna helemaal in. Ook hier doen we de passtukken de volgende dag. Dan gaan we verder met de erker en de hal naar de trap. We leggen weer baan voor baan, dat wil zeggen de smalle en de middelste breedte tegelijkertijd en de brede alleen. Terwijl Gregor legt, zorg ik dat hij constant voorzien wordt van verse tegellijm en vloertegels. Tussendoor zaag ik dan tegels op maat. Vervelend is dat het weer heel slecht geworden is, op zich niet gek begin december, maar het regent en het is koud. Ik merk dat het van binnen naar

 buiten lopen en nat worden van de tegelzaag, mij geen goed doet. Maar nu niet zeuren, nog even en dan ligt de vloer er in.

Het tegelen schiet best op, we hebben in ieder geval genoeg tegels, maar lijm helaas niet. Marjon is al twee keer weggeweest om zakken lijn bij te halen. Helaas moet er soms heel wat lijm onder de tegels omdat de vloer niet vlak is. Gregor werkt keihard door tot zaterdagavond, maar dan moet hij echt terug. Helaas is het niet klaar. De kamer, de keuken en de hal is gereed, maar de slaap-kamer, badkamer en toilet niet. Ook voegen is niet gelukt. Heb ik nog wat te doen.

Ik vind het vervelend dat we de klus niet klaar hebben gekregen, maar ik ben toch blij als we weer alleen zijn. Ik ben door het nat worden en naar binnen, naar buiten behoorlijk ziek geworden. IK neem een paar daagjes rust om uit te zieken. Dan ga ik  beginnen met voegen van de vloer. Een heel oppervlak, dus dat is een klus van een meerdere dagen. Ik begin in de woonkamer en werk dan door in dezelfde volgorde als we de tegels hebben gelegd.

Dan krijgen we een telefoontje, de banken die we besteld hebben kunnen geleverd

 worden. Daar willen we natuurlijk niet mee wachten. Eigenlijk veel te vroeg, want er moet nog van alles gebeuren, muren behangen en schilderen bijvoorbeeld. Maar het is wel erg leuk om zo de kamer in te richten met mooie nieuwe meubels. We hebben voor heel donker bruin gekozen, omdat het anders wel een erg zwart/witte kamer zou worden. Ik was best bang voor die kleur, maar nu ze er staan, staat het wel prachtig. Ook heel mooi bij die vloer die ons steeds beter gaat bevallen. Maar de klus is nog niet klaar en het is inmiddels al 12

december. De grote schrik van Kerst staat om de hoek en er moet nog zoveel gebeuren voor dat we hier een beetje normaal kunnen inrichten. Ik ga eerst de vloertegels in de toilet leggen. De slaapkamer en de badkamer hoeven niet gebruikt te worden, maar de toilet wel en dan is het wel prettig als deze vloertegels heeft. Met de toilet is ok de hal klaar. Nou ja, de vloer, verder moet er nog heel wat gebeuren. Nu de vloer er ligt, kunnen we de verzonken plinten aanbrengen, de opening tussen plint en gipsplaat vullen, de gipsplaten nalopen, dan behangen en de

muren schilderen. En dat niet alleen in de hal, maar bij alle muren op deze verdieping. 

Helaas is het voegen nog niet klaar en dat moet ook echt af zijn voor dat er bezoek komt. Als iemand iets laat vallen en er is nog geen voeg, is dat bijna niet meer schoon te maken. Dus ik ga als eerste weer verder met voegen. Geen echt vervelende klus, maar wel een tijdrovende. Je kan niet te veel tegelijk doen, want dan hard de voeg te ver uit en krijg je het niet meer van de tegels af. Dus gewoon telkens een stuk en dan weer verder. Ik ben inmiddels al bij de hal bij de

buitendeur, dus het eind is ook hiervan al weer in zicht. Het is inmiddels 15 december en de kerstklok tikt ongenadig door. We hebben bericht gekregen dat de bestelde gordijnen klaar zijn en afgehaald kunnen worden. Dat is natuurlijk erg leuk, maar de ramen zijn nog nooit schoongemaakt en dat wil je niet doen als hier net nieuwe gordijnen voor hangen. Vol goede moed begint Marjon aan deze klus. Ze begint aan de ramen aan de binnenkant. Maar al snel blijkt dat je niet kan zien of de ramen schoon zijn omdat ze aan de buitenkant

 minstens zo vuil zijn. De beste oplossing is om één of twee ramen aan de binnenkant schoon te maken en dan gelijk er achteraan ook de buitenkant te doen. Dan kan je het beste zien of er nog vuil aan de binnenkant zit of nog aan de buitenkant, of dat ze prima schoon zijn. Ik reken snel even uit en dit betekend dat Marjon een slordige 100+ vierkante meter glas moet schoonmaken en dan heb ik de bovenlichten niet meegerekend. Ik ga ondertussen nog steeds verder met het voegen van de vloertegels.

En dan zijn de gordijnen daar.

Er moet nog heel veel gebeuren, heel veel houtwerk moet nog geschilderd worden. De muren moeten nog afgewerkt, behangen en geschilderd worden en zo nog wat meer klussen. Maar voor mijn verjaardag komen Inge aan haar vriend langs, dus we gaan gewoon inrichten en het gezellig maken. En dat is natuurlijk wel een hele leuke klus. Al onze spullen die lang in een hoekje van de kelder hebben gestaan mogen nu weer gezien en gebruikt worden. Wel een hele sjouw, want alles moet natuurlijk uit de kelder komen. De trap is niet echt geschikt dus we

brengen alles buiten om naar boven, stoel voor stoel en tafel voor tafel. Maar als Inge er is, ziet het er al heel gezellig en bewoonbar uit. Dan een telefoontje dat de besteld aanrechtbladen afgehaald kunnen worden. We huren een auto en scheuren naar hetzelfde bedrijf dat de vloertegels heeft geleverd. Ook die zijn mooi voor de kerst binnen. Ze zijn goed verpakt, maar lood-zwaar. Die krijgen we met z'n tweeën nooit veilig op hun plaats. We zetten ze maar even aan de kant en er komt vast wel een moment dat er hulptroepen zijn om de bladen op de

 keuken te tillen. Dan verder met de voorbereidingen voor kerstmis. Snel een kerstboom kopen. Dan overal verlichting en kersttakken aanbrengen, de kerstboom versieren en alle andere dingen doen die zorgen dat de kerstsfeer goed voelbaar is.

Vervolgens kerstinkopen doen. Eelco, Mischa en Robin komen een paar dagen en Mark ook, dus we moeten heel wat te eten in huis halen. Naast het eten voor smorgens en savond, natuurlijk ook alle drank en hapjes en kerstlekkernijen. We rijden snel naar een grote AH in Kerkrade en kopen daar ook nog

 alles wat we bij ons niet kunnen krijgen en wat natuurlijk wel essentieel is voor een Hollandse Kerst. Op eerste Kerstdag wordt natuurlijk traditioneel vleesfondue gegeten, met het heerlijke sausje naar een recept van Oma. Iedereen geniet en onze mooie nieuwe kamer staat gelijk stijf van de oliewalm. Maar een huis is om in te leven dus niet zeuren. De volgende morgen tel ik 4 sterke mannen om te helpen met het plaatsen van de aanrechtbladen. DE bladen met een sparing voor de wasbak of de kookplaat zijn natuurlijk extra kwetsbaar. Voor dat we deze

gaan plaatsen meten we alles goed na of het wel in één keer gaat passen. Het ziet er goed uit. We besluiten de bladen op hun kant op de keuken te tillen, dan op hun kant te laten staan en langzaam, met de achterkant steunend op de keuken te laten zakken. Zo is er het minste risico op breuk. Goed dat we met vier man zijn, want de bladen zijn echt zwaar. Maar het gaat goed en 1 voor 1 leggen we de bladen op de keuken. Dat werkt lekker af, in één keer is de keuken klaar, althans zo lijkt het. Tot onze grote schrik ontdek ik een fout in het afwerken van de kanten van 2

 

bladen. Deze zijn zo afgewerkt dat ze precies andersom tegen elkaar zouden moeten liggen, als dat ze nu liggen. Aan 1 blad loopt een schuine kant te ver door en aan het andere blad is de schuine kant te kort. Daar gaan we in het nieuwe jaar maar eens over bellen. Voor nu ziet de keuken er prachtig uit en Marjon kan lekker alvast veel van haar spullen een plaatsje geven.

Ook de woonkamer begint al aardig vorm te krijgen, maar het zou leuk zijn als de wanden en plafondsklaar zijn en we de schilderijen kunnen ophangen. Volgend jaar.

.