2012 Sept Kelderdak en Garagevloer

8 September 2012, terug in Kopscheid.

 

Aan de bouw konden we niet veel doen, maar des te meer aan uitzoeken en voorbereiden.

Omdat Marjon eindelijk weer eens mee was, konden we mooi kijken hoe de deuren moesten komen, waar inrichtingstukken kunnen komen en hoe de electra aangelegd kan worden.
Als echte grafitiartiesten in de weer met de spuitbus om alles te markeren.

Een leuk karweitje dat echt goed duidelijk maakt hoe alles nu wordt en waar dingen komen. Nu is goed te zien hoe groot de slaapkamer nu eigenlijk is en hoeveel ruimte er over blijft naast het bed. Dan toch het bed maar anders geplaatst en dan daar een kastenwand. Prima, want dan komen daar stopcontacten. Volgende ruimte.
Marjon probeert vast uit of de badkamer met deze inrichting gaat werken.
Spoelen maar....

 

Op 14 september weer terug, nu gaat er wel wat gebeuren, de dekplaten worden op de keldermuren geplaatst.

 

Ook even gelegenheid om te kijken hoe het er van de andere kant van het dal uitziet, behalve een grote berg grond en een gele machine niet veel te zien dus.

 

Tijdens onze afwezigheid is er door de aannemer flink doorgewerkt. Rondom de kelder is tot een hoogte van ongeveer 1,5 meter de kelder afgewerkt tegen grondwater met bitumen. Op deze laag is een laag isolatie aangebracht en het geheel afgedekt met een drainagefolie. Ook zijn in de kelder tijdelijke draagbalken geplaatst voor het plaatsen van de betonnen dekplaten, de zogenaamde breedplaten en in het duits filigrandeckeplatte.

In elke ruimte zijn deze draagbalken aangebracht. Dit is niet nodig voor de breedplaten zelf, maar op deze platen komt weer betonijzer en een laag beton. Dit extra gewicht kunnen de breedplaten niet dragen.
Na het drogen van het beton is de gehele constructie wel zelfdragend en kan deze constructie ook de gewichten van huis en inrichting weerstaan.

De wagen met de breedplaten zou om 7:30uur aankomen. Maar ook om 8:00uur geen wagen te zien. Bellen met fabriek en chauffeur leert dat er naar Kobscheid is gereden. Slechts één letter verschil, maar wel bijna 25 kilomer verderop.
Dus als iemand langs wil komen om te kijken, het juiste adres voor de routeplanner is Kopscheid en anders Lichtenborn en Kopscheiderstrasse, om er zeker van te zijn dat je goed zit.

Als de vrachtwagen er met ruim een uur vertraging er is, wordt snel gestart met het afladen en plaatsen van de platen. Lex staat op de wagen, op de platen, om deze aan te haken aan de kraan.
Elke plaat is voorzien van een kaart met een nummer. Dit nummer correspondeert met het legplan van de platen. Zo hoeft er niet gemeten of gezocht te worden, maar is direct duidelijk waar een plaat komt te liggen.



Bij de eerste plaat is het nog even zoeken hoe het het handigst gaat, maar hij ligt toch al vrij snel. Deze plaat is de kleinste en ligt bij het trapgat.
Maar goed dat er balken ter ondersteuning zijn aangebracht, want hij ligt alleen op 2 muren in de hoek. Zo wordt ook gelijk duidelijk dat het staal en het beton op de platen echt nodig zijn om van de losse platen één constructieve massa te maken.

De volgende plaat is iets groter en komt op de opslagruimte te liggen. Naarmate er meer platen geplaatst worden zie je de kelder donkerder worden. Maar ook worden van de ruimtes nu echt hun proporties en dimensies zichtbaar. Zonder plafond was het heel moeilijk inschatten hoe groot een ruimte nu echt wordt. Afhankelijk van de hoogte van de muren leken ze heel groot dan weer klein, dan weer laag en toen de muren op hoogte waren, heel klein, maar ontzettend hoog.

De plaat die op de kolom moest komen te liggen leverde enige vertraging op. In de plaat was extra staal verwerkt vanwege het trapgat en uit de kolom staken staven die aan het staal in de plaat moest worden gekoppeld. Er was echter zo weinig ruimte tussen het staal en het hieraan hangende beton, dat daar nog even flink aan gehakt moest worden. Helaas werd bij het plaatsen wat beton van de kolom gestoten, maar die moest toch nog worden afgewerkt.

De laatste plaat wordt geplaatst en op de foto is mooi de steeds kleiner wordende lichtspleet te zien. Als ook de laatste plaat ligt, is er ineens een heel andere kelder, een echte kelder.
Direct wordt duidelijk dat de grote sparing voor de deuren naar de tuin, een goede beslissing is geweest. Het licht stroomt hierdoor de kelder in waardoor het alles behalve donker is. Door deze opening is er geen keldergevoel en dat was nou precies de bedoeling.

Omdat het plaatsen van de dekplaten vlot verlopen was, nog volop gelegenheid om andere werkzaamheden op te starten. Eindelijk kunnen we ook zelf echt aan de slag. Als eerste moet gewerkt worden aan de electrische bekabeling. Met name de kabels die over het kelderdak lopen hebben prioriteit, omdat zij dadelijk in het beton gestort worden. Met een lokale electricien zijn afspraken gemaakt over het leveren van materialen en het dadelijk aansluiten op het electriciteitsnet. 

Ondanks een verenigd Europa, blijken de regels op het gebied van installaties nog behoorlijk te verschillen. In Duitsland wordt standaard met aanmerkelijk dunnere kabels gewerkt dan in Nederland. Het voordeel is dat het makkelijker werkt, maar het roept ook wel vragen op. Ook worden de kabels zonder buizen in de muren verwerkt. Wel dienen de kabels over vastgestelde afstanden tot plafond etc. door de muren gevoerd te worden om het risico van er doorheen boren te verkleinen.

We hebben besloten dat alle kabels getrokken worden naar de toekomstige meterkast en daar met elkaar verbonden te worden. Dit heeft als voordeel dat later op eenvoudige wijze elke schakeling gemaakt kan worden, bijvoorbeeld dat gelijk met het licht de stopcontacten met lampen aan of uit geschakeld kunnen worden. Welk stopcontact dan wel of niet, kan later nog bepaald worden en eenvoudig weer gewijzigd. Het kost wat extra kabel, maar huisautomatisering is dan ook mogelijk.

Nadeel van deze methode is dat je wel een enorme hoeveelheid kabels bij de meterkast krijgt. Op de foto hierboven zijn alleen nog de kabels aangebracht die over het kelderplafond lopen. Alle stopcontacten moeten hier nog aan toegevoegd worden en dan is dit alleen nog maar de kelder.
De kabels die later in beton gestort worden, liggen wel in buis. Dit om beschadigen met het storten van het beton te voorkomen.

Tussendoor moet er natuurlijk wel even gelunchd worden.
Dankzij het geleende gereedschap van de lokale electricien, gaat het werk veel sneller dan verwacht. Op zondagmorgen zijn alle kabels over het kelderdak getrokken, zijn alle dozen voor stopcontacten etc. al geboord en de sleuven gefreesd. Veel meer kunnen we nu niet doen, maar wel lekker dat dit al klaar is. Volgende week wordt hopelijk het beton gestort.


Donderdag 20 september, vandaag weer betonstorten

Woensdagavond na het eten teruggereden naar Kopscheid. Rond half twaalf aangekomen onder een glasheldere hemel, bezaaid met sterren. Ook de melkweg kan je hier goed als de wazige band tegen het hemelgewelf zien. Prachtig, maar het heeft ook een keerzijde. Doordat het zo helder is, koelt het op deze hoogte enorm af. Het is gewoon heel erg koud. De kachel in de caravan laten branden als je slaapt is vragen om problemen en met een kwartiertje branden wordt het niet warm.

De volgende morgen, na het onder 2 slaapzakken nog koud te hebben gehad, weer vroeg naar de bouw. De bekisting van de randen was voor het grootste deel al gereed en ook was er al heel wat betonijzer aangebracht. Maar er moest nog heel wat gebeuren en de betonwagen zou om 3uur komen. Ook nog een probleem met het ijzer bij de grote opening, hiervoor snel op en neer gereden naar de constructeur.
Rond het middaguur lag het meeste ijzer op het kelderdak en was er zelfs nog tijd

voor de lunch.
Dat wil zeggen, als je je lunch goed had opgeborgen in de bouwkeet. Helaas had dhr. Berg sr. even niet aan de Eifelkatten gedacht en voor de tweede!! keer was zijn brood uit de bouwkeet gestolen. Gelukkig kwam de rijdende bakker langs en werd met Schnekken en Puddingbrotchen de lunch alsnog heel smakelijk.
Na de lunch de laatste restjes ijzer en de laatste sparingen en dan alles goed natmaken.

Om half drie komt de betonpomp al en het werk is net klaar. Just in Time, zoals dat tegenwoordig in de logistiek heet.
De betonwagen komt stipt om 3uur en het pompen kan beginnen.
Doordat deze pomp heel snel pompt is het bijna onmogelijk om de dikte van het beton te meten tijdens het storten. Hierdoor wordt er op een flink deel teveel beton gestort. Dit kan mooi verdeeld worden als de eerste wagen leeg is en de tweede nog moet komen.

Maar de tweede wagen is ook weer keurig op tijd, dus het verder verdelen van het beton moet wachten totdat ook deze tweede en laatste betonwagen leeg is.
Door de snelle pomp gaat het storten vleigensvlug, tot.... er bij de ramen een stuk isolatie losschiet. Zonder dit stuk isolatie is het, zelfs met deze snelle pomp, niet mogelijk het beton op hoogte te krijgen. Voordat we zien dat er iets mis is, ligt er al een grote hoeveelheid beton in en naast de kelder.

Tijdelijk stoppen met pompen is het enige wat rest en snel de isolatie terugplaatsen en nu beter fixeren. Maar het beton in de kelder en in het raam kan niet blijven liggen, dat is dadelijk een knalharde klomp beton die alleen nog met veel geweld te verwijderen is. Ik ben dus gelijk begonnen met alle beton terug op het dak scheppen en de resten zorgvuldig met overvloedig water wegspuiten, of in iedergeval flink over de vloer verspreiden opdat het geen klomp wordt.

Nadat de ook de tweede betonwagen leeg is, blijkt er nog een stuk dak zonder beton. Dat kan natuurlijk komen omdat het veel plekken veel te dik is. Dus eerst het beton op hoogte brengen en met scheppen en kruiwagen verplaatsen. Maar ondanks alle inspanningen blijft er een deel zonder beton. Snel overlegd, wat nu. In Olmscheid de betonmixer halen en zand, grind en cement of nog een halve cuub beton laten komen. Vanwege het tijdsaspect wordt voor het laatste gekozen.

De betonwagen is er al snel en met de kruiwagen wordt het beton op het kelderdak gereden. Tenminste, als de betonwagen het beton in de kruiwagen gooit en niet ernaast.
Gelukkig is de laatste plek ook het dichtst bij de betonwagen en dat scheelt zeker. Terwijl de laatste restjes beton worden aangebracht, verdeeld en gladgestreken, wordt alvast begonnen met het wassen van het gereedschap.

Op een ander bouwwerk was nog wat grond met stenen teveel. De vrachtwagen had dit de dag ervoor al geladen en nu het betonwerk klaar was, kon dit nog mooi even bij ons gestort worden. We zijn inmiddels de tel kwijt hoeveel vrachtwagens met grond en stenen zijn aangevoerd, maar het zijn er heel veel. Ook de buurman, die een nieuwe plek voor auto's wilde hebben, heeft al zijn overtollige grond bij ons gestort. Ongelofelijk hoeveel grond er bij is gekomen.

Na een laatste keer kijken rij ik dezelfde avond weer naar huis, het is nu wel bewolkt, maar de schrik van de koude nacht zit er nog goed in. Dat wordt nog wat als het dadelijk winter is.

Maandag 24 september, start garage

Ondanks het druilerige weer wordt vandaag gestart met de garage. Overigens is het mooie weer in de Eifel echt voorbij want het regent nu bijna elke dag. Maar we mogen niet klagen want tijdens het bouwen van de kelder is het eigenlijk alleen mooi weer geweest.
Het werk begint met het uitzetten van de kelder en dan het graven van de fundering.
Omdat de kelder niet veel lager dan straatnivo komt, hoeft er niet veel gegraven te worden.

Nadat de sleuven zijn gegraven worden deze volgestort met beton als basisfundering. Opdat de betonwagen erbij kan komen worden er eerst 2 zijden (en een klein stukje van de andere zijden) gegraven en gestort.
Met de schep wordt het beton verdeelt in de gegraven sleuven en uiteraard met het waterpas instrument op de benodigde hoogte gebracht.
Door de regen werd de grond rond de garage en het huis een steeds grotere

 modderpoel. De klei in de bodem maakt het spekglad en bij elke stap die je zet blijft er meer klei en moddr aan je schoenen of laarzen hangen. Op het laatst zijn je voeten bijna te zwaar om op te tillen en zit alles onder de modder. Maar het werk moet doorgaan.
In het licht uitgeharde beton wordt de eerste laag stenen geplaatst. Op deze holle stenen wordt betonijzer gelegd en later wordt dit gevuld met beton tot een stevige fundering.

Als ik weer naar huis vertrek is een deel van de muren op hoogte en het andere deel uitgegraven voor het storten van de betonnen eerste laag. Omdat het nu echt bijna constant flink doorregent kan er niet verder gewerkt worden. Het wachten is op beter weer.
In de kelder kan ik nu ook niet veel meer doen. Het uitscheppen van het water op de keldervloer heb ik inmiddels opgegeven, omdat dit letterlijk dweilen is met de kraan open. Het tijdelijk afdekken van het trapgat in het kelderdak heeft nauwelijks effect op het binnenkomende water. Dat probleem moet echt opgelost worden, voordat we verder kunnen. Maar dat wordt dan oktober.